Το τσουβάλιασμα δεν είναι λάσπη, θα μπορούσε όμως (όπως και ο καυγάς) να είχε ΑΠΟΦΕΥΧΘΕΙ (ιδού ΠΩΣ και ΓΙΑΤΙ…)

Σε αυτό το ποστ, παρουσιάζω κάποιες εναλλακτικές, κόσμιες και μη-επιθετικές διατυπώσεις σχολίων σωστής και θεμιτής κριτικής – όπως θα έπρεπε να είχε εκφραστεί (κατ’ εμέ) αντί για τα… (3) ακραία σχόλια – flames του Αιρετικού, στη διένεξη της 26ης/27ης Σεπτεμβρίου 2010. Ο στόχος μου εδώ δεν είναι να “δικαιολογήσω τον Αιρετικό”, αλλά να αποδείξω στον ίδιο τον Αιρετικό και σε κάθε ενδιαφερόμενο , ότι όλη εκείνη η σύγκρουση θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί επιτυχώς και εξ ολοκλήρου, χωρίς να είχε στενοχωρηθεί κανείς, πλην (ίσως)… του Δ.Π., ο οποίος… αν ΔΕΝ του είχε επιτεθεί τόσο βάναυσα ο Αιρετικός, θα είχε περισσότερες δυσκολίες να αντιμετωπίσει. Ενα πολύ πιθανό αποτέλεσμα τότε, νομίζω ότι θα ήταν και η οικειοθελής παραίτηση του Δ.Π. από το blog,  χωρίς κανένα καυγά. Τώρα βέβαια, σε κάποιους… αδαείς που -ενδεχομένως- είχαν παρακολουθήσει εκείνη τη σύγκρουση, ίσως να φάνηκε -εκ πρώτης όψεως- σαν μία… απρόκλητη κτηνωδία κατά του Δ.Π. (=το “θύμα”) εκ μέρους του Αιρετικού (=τον “θύτη”). Στην πραγματικότητα όμως, το τελικό αποτέλεσμα που έμεινε σαν εντύπωση (σε αυτούς τους αδαείς) ίσως να ήταν μία (αυτο-)αχρήστευση των (όποιων) θεμιτών παραπόνων του Αιρετικού λόγω της συμπεριφοράς του, η οποία… ίσως έκρυψε (από τα μάτια των αδαών) κάποιες βαθύτερες θεμιτές κριτικές κατά του Δ.Π. (αν αφήσουμε απ΄έξω τα άδικα ή αθέμιτα στοιχεία της επίθεσης). Δηλαδή: Αν δεν είχε δεχτεί ο Δ.Π. την επίθεση, η οποία… στα επιφανειακά μάτια και ήθη πολλών αδαών του διαδικτύου- τον “δικαίωσε” (ίσως)… τότε ο Δ.Π. ίσως και να είχε ένα… πολύ πιο σοβαρό πρόβλημα να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Κοντολογίς, για πολλοστή φορά (στο διαδικτυακό διάλογο) ο επιθετικά εκφραζόμενος “έχασε” (απέναντι στους αδαείς παρατηρητές) το (όποιο) δίκιο του. Αληθεύει, βέβαια, και το αντίθετο, όσον αφορά τη μετέπειτα συμπεριφορά του Δ.Π: Ετσι όπως έβρισε και συκοφάντησε (ιδίως εμένα) ο Δ.Π. στο τέλος της διένεξης, υπερβαίνοντας κάθε όριο αποδεκτής συμπεριφοράς, ο Δ.Π. μπορεί να φαίνεται και αυτός, ακόμη περισσότερο -ίσως– από τον Αιρετικό, σαν να “έχασε το δίκιο του”, ή να “αυτο-αποκαλύφθηκε”, κ.ο.κ. Ομως… (λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω και πάλι), αν αυτό ειναι το μοναδικό συμπέρασμά σας. Δυστυχώς δεν αρκεί η… συμπάθειά σας, παρόλο που αυτό το συμπέρασμα (ΑΝ το πιστεύετε) έχει κάποια (μερική) αλήθεια, διότι… (πολύ περισσότερο από τον επιτιθέμενο) ο πιο θυμωμένος τείνει (ακριβώς τη στιγμή του πιο έντονου θυμού του) να αποκαλύπτει κάποια πράματα που -κανονικά- δεν εκφράζει ποτέ, λόγω “καλών τρόπων”. Ομως αυτό -και πάλι- δεν είναι η πραγματική ουσία της διένεξης. Ποια ήταν αυτή η ουσία, λοιπόν; Ελπίζω να βγει ένα πολύ σημαντικό μέρος της στην επιφάνεια, σε λίγο…. ΔΟΜΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ: Αυτό το ποστ έχει τρείς στήλες. Τα τρία σχόλια του Αιρετικού, όλα όσα έκανε σε εκείνη τη διένεξη, εμφανίζονται στη μεσαία στήλη [2], έτσι ώστε να μπορούν να συγκριθούν με την αντίστοιχη (για κάθε σχόλιο) θεμιτή κριτική ( πάντα κατ’ εμέ) στην αριστερότερη στήλη [1]. Στη δεξιότερη στήλη [3], υπάρχουν όμως και κριτικές σημειώσεις που εντοπίζουν ή χαρακτηρίζουν -ανάλογα- την επιθετικότητα στα σχόλια του Αιρετικού (και τις αδικίες κλπ. που περιείχαν -πάλι κατ΄εμέ). Επίσης παραθέτω… εκτός από το σχόλιο 1 και την “πρώτη εκδοχή του” 1[α] (πριν τη διορθώσει ο Αιρετικός μετά από λίγα λεπτά της ώρας, μετριάζοντας κάπως το ύφος του).		ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: Σε επόμενο ποστ, θα αναλυθούν σε μεγάλο βάθος και όλα τα (16) σχόλια του Δ.Π. -που πέρασε στην αντεπίθεση… πολύ γρήγορα!
Τα θεμιτά σχόλια που θα μπορούσαν (ή έπρεπε) να είχαν γίνει	Τα σχόλια που έγιναν	Κριτική των σχολίων που έγιναν